Илм олаётган киши...
Илм олаётган кишининг ҳолини машаққатли сабоқлар йўлини босиб ўтган киши яхши тушунади. Илмда фазилат кўпдир. Билганлар билмаганлар билан ҳеч қачон тенг бўлмайди. Уларнинг гап-сўзида, фикр мулоҳазасида фарқлар яққол сезилади. Одамлар оми одамдан эмас, олимдан савол сўрашади. Олим билган нарсасини билмадим деса, ёлғон гапи учун гуноҳга ботади. Билмаган нарсасини “билмайман” дея тан олишлиги эса комиллик аломатидир. Чираниш, маҳмадоналик қилиш олимнинг мартабасига путур етказади. Шундай экан ҳар бир илм олувчи киши, олаётган илмининг ниятини тўғри қилмоғи лозимдир.
Меҳнат қилиш - ҳалол ризқ гарови
Муҳтарам президентимиз раҳбарлигида мамлакатимизда аҳолининг муносиб турмуш кечириши учун керакли шарт-шароитлар ҳар бир фуқоронинг эзгу интилишларини, имкониятларини руёбга чиқариш учун қулайликлар яратиш халқ фаровонлигини таьминлашлик устувор йўналишларидан биридир.
Дарахтдан мева олмоқчи бўлсангиз шохини, инсондан марҳамат кутаётган бўлсангиз қалбини синдирманг..!
Аллоҳ азза ва жалла Аҳзоб сураси 58-оятида айтади: «Мўмин ва мўминаларга бирон гуноҳ қилмасларидан озор берадиган кимсалар ҳам бўҳтон ва очиқ гуноҳни ўз устларига олибдилар».
Чиройли услуб билан хатони тузатинг, уни ҳаммага ёйиб, ўша одамни шарманда қилиб, қалбини синдирманг.
Имом Ҳасан ва Имом Ҳусайн розияллоҳу анҳумо кекса кишининг нотўғри таҳорат қилаётганини кўриб қолишди ва унинг қалбига озор бермаслик учун «Бизни кузатиб, қай биримиз таҳоратни чиройли қила олмаслигимизни аниқлаб берсангиз» деб, ўша кишининг кўз ўнгида икковлари таҳорат ола бошладилар. Уларнинг таҳорат қилишларини кузатиб турган бояги одам кулган ҳолда «Орангизда мен таҳоратни яхшилаб қилмас эканман» дея ўз хатосини тушуниб етди.
АБУ БАКР СИДДИҚ розияллоҳу анҳунинг фазилатлари
Пайғамбар алайҳиссалом Исро ва меърож воқеасини одамларга эълон қилдилар. Шунда кўпгина иймонлари мустаҳкам бўлмаган кишилар диндан қайтиб муртад бўлди. Баъзи мушриклар "энди бунинг ёлғони фош бўлди"-дея хурсанд ҳам бўлишди. Бу хабар Макка шаҳрига тезлик билан тарқади. Бир қанча одамлар Абу Бакр сиддиқ розияллоҳу анҳунинг олдиларига келиб бу улуғ воқеани етказди.
Биринчидан Абу Бакр сиддиқ розияллоҳу анҳу муҳим воқеалар ва ихтилофли масалаларда ўзларининг тўғри фикрига эга бўлган етук шахс эдилар.
Мазҳабсизлик Ислом динидаги энг хатарли бидъатдир
Инсонларга тўғри йўлни аниқ қилиб кўрсатиб берган Аллоҳ таолога ҳамду санолар бўлсин. “Кимга Аллоҳ яхшиликни ирода қилса, уни динда фақиҳ қилиб қўяди” деган Пайғамбаримиз Саллаллоҳу алайҳи васалламга дуруд ва саловатлар бўлсин.
Мазҳаб сўзи аслида арабча “Заҳаба” феъли сўзидан олинган бўлиб йўл, йўналиш деган маънони билдиради. Истилоҳда эса аҳли суннати вал жамоанинг тўрт имомларининг фиқҳий мазҳаблари тушунилади.
Ўзбекистон ҳудудларига хурмонинг келиши
Хурмонинг фазилати, хосияти, баракоти ҳақида билмаган, эшитмаган одам қанчалик кам бўлса, бу баракали неъматнинг юртимизга қачон келганини билувчилар ундан ҳам кам бўлса керак.
Араблар келиши арафасида Бухоро ҳукмдори бўлган Бидун Бухорхудот ўлдирилгач, унинг ўғли Тағшода ҳали эмизикдаги чақалоқ бўлгани учун онаси тахтга ўтирди. Бу аёл подшоҳ тарихда Малика Бидун ёки Хотун Бухорхудот номи билан машҳур бўлди.
ОЛИМ БЎЛИШГА ИНТИЛИШ ЛОЗИМ!
Ислом дини – мусулмонни илм олишга, маърифатли бўлишга тарғиб қилувчи дин. Башарият ҳамиша илм билан азиз бўлган.
Ҳамшаҳаримиз, ватандошимиз, буюк бобокалонимиз бўлган Абу Мансур ал-Мотурудий ҳазратлари имом Бухорий роҳматуллоҳи аълайҳ ҳазратлари вафот этган йилда бу киши дунёга келганлар.
Аллоҳ таоло мусулмонларни ҳеч бир ишга бехикмат буюрмайди
Динимизда оилага катта эътибор берилиб, уни қандай ташкил қилиш, унинг бошлиғи ким бўлиши, ҳуқуқлари, фарзанд тарбияси аъзолари ўртасида келиб чиқадиган келишмовчиликларни муолажа қилиш, умуман оилавий ҳаётнинг барча масалаларига жавоб берилгандир.
Албатта, оила инсонларнинг бахту саодатини таъминловчи қўрғондир, шунинг учун жамиятнинг бир бўлаги бўлган оилада эр раҳбар ҳисобланади.
Ислом илм-фан маёғи
Қурьони карим ва суннати набавия, умуман ислом дини илм-фаннинг, тараққиётнинг манбасидир. Айрим жоҳиллар эса исломни фанга ва тараққиётга қарама-қарши қўяди. Қурьон ва суннат инсониятни зулматлардан нурга чиқишга ундади. Илм олишни биринчи фарз қилиб қўйди. Кўплаб ояти карима ва ҳадиси шарифларда илм-фаннинг асосий қоидаларини баён қилди. Ислом аҳкомларига амал қилишнинг ўзи ҳамма фанларни ўрганишга эҳтиёж туғдирди. Шунинг натижасида фан ривожланиб, дунёнинг ҳамма соҳаларда тараққиёт этиши учун имкон яратди.
Гиёҳвандлик инсонни Аллоҳ буюрганидай ҳалол яшашдан маҳрум этади
Гиёҳвандлик инсонни Аллоҳ буюрганидай ҳалол яшашдан маҳрум этади, унинг одамлар орасидаги обрўсини йўқотади, оиласини парокандалик ботқоғига отади, соғлигига жиддий путур етказади, ўзини эса жиноят йўлига бошлайди. Энг фожиалиси, Аллоҳ берган ҳаёт неъматининг заволга учраши, эрта ўлим топиши каби кулфатларга учрайди. Бугунги кунда гиёҳвандлик балоси чегара, ўлчов, миқёс билмайдиган бир ҳолатга келди. Унинг касофатидан Ер юзида миллионлаб инсонлар ҳаёт билан эрта видолашмоқда, соғлиғидан ажрамоқда, оилалар бузилиб кетмоқда.
Мўминнинг ҳаётида мазҳабнинг ўрни
Бугунги кунда Ислом динининг асл моҳиятига кўра ҳаёт кечираётган мусулмонлар орасида ихтилоф ва низоларга сабаб бўлаётган “бемазҳаблик” тушунчаси билан танишиб чиқайлик. Аввало “Мазҳаб” сўзига аниқлик киритиб олсак. “Мазҳаб” сўзи араб тилида “йўл”, “йўналиш”, шаръий истилоҳда эса “диний масала бўйича муайян мужтаҳид олимнинг фатво чиқариш йўли” маъноларини билдиради. Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам ҳаётлик пайтларида шариатга боғлиқ барча масалаларнинг ечимини У Зотнинг ўзлари баён қилар эдилар. Пайғамбаримиз алайҳиссаломнинг вафотларидан кейин одамлар билмаган нарсаларини асосан саҳобалардан сўрар эдилар. Гоҳида учраб турадиган қийин масалаларни ечиш учун эса энг билимдон саҳобалар йиғилиб маслаҳат қилишар ва фатво беришарди.
Тинчлик – энг олий неъмат!
Тинчлик – бу инсониятга Аллоҳ таоло томонидан берилган энг олий неъмат ҳисобланади. Тинчликнинг қадрига етиш, уни асраб авайлаш бизнинг зиммамиздаги бурчимиздир. Бу барча пайғамбарларнинг суннати ҳамдир. Зеро, Ҳадиси шарифда:“Икки неъмат борки, кўпчилик инсонлар унинг қадрига етмайдилар. У – хотиржамлик ва сиҳат-саломатлик”, дейилган.
