Пайғамбар алайҳиссалом авлодлари Термизга қандай келиб қолганлар?

Термиз шаҳри яқинида жойлашган Султон Саодат зиёратгоҳи Термиз саййидлари хонадонининг Х-ХVII асрлар давомида қурилган мақбараларидан иборат бўлган ўзига хос меъморий мажмуадир. Унинг номи Султон Саодат, араб тилидан таржима қилинганда – «бахтлилар султони» демакдир. Термиз саййидларининг етакчилари – нақиблари асрлар давомида “Султон Садот” – саййидлар султони унвони билан шарафланганлар. Иккала атама бир-бирига ўриндош сифатида фойдаланилган, араб тилида 

ҚИШ МЎМИННИНГ БАҲОРИДИР

Ҳар бир фаслнинг ўзига яраша фазилатлари бор. Аммо улар ичида қиш фасли алоҳида фазилатга эгадир. Чунки Пайғамбаримиз соллаллоҳу алайҳи васаллам бу фаслнинг мўминлар учун алоҳида фазли борлигини айтганлар.

Расулоллохга Мухаббат Имондандир

Аллоҳ таоло Тавба сурасининг 128-оятида “Батахқиқ” сизларга ўзинингдан бўлган сизнинг машаққат чекишинингиз унинг учун оғир бўлган сизнинг (соадатга етишингизга) ташна бўлган Пайғамбар келди” деб Пайғамбаримизни бир неча сифатлар билан васф қилинган.

Жамиятда имом-хатибларнинг тутган ўрни

Ислом оила муносабатларига жиддий эътибор қаратган дин. Оилавий масалаларнинг барчаси диннинг масдари бўлган Қуръон ва суннат билан тартибга солинган. Оила фаровонлигини ошириш ва мустаҳкамлашда ислом таълимоти кучли структурага эга. Исломда оила ажрими фожеа сифатида қабул қилинади. Тарихий ва бугунги статистик маълумотларга кўра дунё аҳолиси ўртасида оилавий ажримларнинг жуда оз миқдори мусулмон жамиятлар ҳиссасига тўғри келади. Бу мусулмонларнинг оилага нисбатан ҳурмат бўлган қараши бошқа халқларга нисбатан бир поғона юқори эканидир. Тарихдан оила қуриш ва ажримлар муфтий, қози ва имомлар ва диний билимли кишиларнинг иштирокида бўлиб келган. Ҳозирги кунда ҳам мусулмонлар никоҳ ва ажримлар борасида имом-хатибларга мурожаат қилиши давом этиб келмоқда.

Нишонга урилган гаплар: Мўмин яхши ниятли бўлгани учун алданади, Мунофиқ ёмон ниятли бўлгани учун алдайди.

Эгаси мақтанаётган қанчадан қанча ҳашаматли уйлар ичида ғариб тақдирлар, башанг либослар ичида нотавон таналар, оппоқ баданлар ичида қоп-қора кўнгиллар бор.

Тарих муҳрлаган сўзлар

***

Дуо кўзга кўринмас ҳимоячидир

Қуръони Каримнинг 47 жойида Пайғамбар ва улуғ зотларнинг дуоси келтирилган. “Дуо”арабча сўздан олинган бўлиб, сўраш, илтижо ва чақириш маъноларини англатади, инсоннинг муайян моддий ва маънавий эҳтиёжларининг қондирилишини сўраб, илтижо этадиган тилакдир.

Диний бағрикенглик – тинчлик ва тараққиёт кафолати

Бугунги кунда юртимизда 130 дан зиёд миллат ва элат, 16 та диний конфессия вакиллари тенг ҳуқуқли ҳамда ўзаро ҳамжиҳатликда тинч-тотув яшаб келмоқда. Уларнинг ҳуқуқ ва эркинликлари кафолатланган ҳолда таълим олиши, касб-ҳунар эгаллаши ҳамда ўз миллий ва диний анъана ҳамда қадриятларига риоя қилишлари учун барча зарур шароитлар яратиб берилган.

Фиқҳий мазҳабларга тақлид қилиш зарурати

“Тақлид” сўзи араб тилида, бирор нарсани бўйнига осиб олиш, мансабга таъйин қилиш, мажбурият юклаш, ўхшатиш, маъноларини билдиради. Ўзбек тилининг изоҳли луғатида эса, фаолиятда ўзгаларга эргашиш, ўзгалар намунаси асосида иш олиб бориш маъноларини билдириши келтирилган.

Истилоҳий маънода эса, тақлид – сўзи ҳужжат бўлмаган шахснинг гапини ҳужжатини билмасдан қабул қилиб, амал қилишдир (Муҳаммад Содиқ Муҳаммад Юсуф. Усулул фиқҳ. Б. 521).

Ислом бағрикенглик дини ТИИ талабаси Эргашев Абдулвоси

Инсон зоти борки бирор дин ёки таълимот орқали ҳаёт кечиради. Шунга биноан ҳар бир инсон ўзи танлаган йўлга юришдан бошқа чораси йўқ. У йўл бошқалар наздида тўғри ё эгри бўлсин. Ислом таълимотида инсон қайси йўлни танлаши ўз ихтиёрига топширилади. Зеро Ислом динининг асосий манбаси бўлмиш Қуръони Каримда шундай дейилган: «Динга мажбур қилиш йўқ. Батаҳқиқ, ҳақ ботилдан ажради» (Бақара сураси, 256-оят). Бу ояти каримадан маълум бўладики ислом дини бағрикенглик ҳамда тинчлик борасида бошқа дин ва таълимотлардан ажралиб туради. Бунга кўплаб мисоллар келтириш мумкин.

Ислом бағрикенглик дини

Шукрлар бўлсинки, бугун юртимиздаги ўттиз тўрт миллиондан зиёдни ташкил этаётган халқимиз тинчлик, осойишталикда ҳаёт кечирмоқда. Албатта бунинг асосий негизи миллатлараро тотувлик, динлараро  бағрикенгликка бориб туташади. Бир юз ўттиздан зиёд миллат ва элат вакиллари аҳил иноқлқликда, шу юртнинг эртаси учун камарбаста бўлиб яшаётганлиги ҳар биримизнинг кўзимизларимизни қувнатмоқда.

Шундай экан юртнинг эртаси, фарзандларимизнинг иқболию, камолини ўйлаган ҳар бир шахс доимо огоҳ ва ҳушёр туришлиги ҳам муҳимдир. Дунё саҳнида инсоният бино бўлибдики, унинг ҳаёти доимо бир текисда кечмайди. Балки турли туман қарама қаршилик, зиддиятлардан иборатдир. Бугун кўпгина жамиятлар учун асосий хавф-хатар миллий ва диний низонинг пайдо қилинишлигидир.