Muhammad Amriy: «Ibn Umarni Payg‘ambar alayhissalomni zikr qilganida faqat yig‘laganini eshitdim», deb aytdi. (Siyar kitobi 3/214).

– Imom Molik agar Payg‘ambar alayhissalomni eslasalar ranglari o‘zgarib, egilib qolardilar. Bu narsa suhbatdoshlarga qiyinchilik tug‘dirar edi.

– Imom Molikdan Sixtiyoniy haqida so‘ralganida: «Agar bu kishini oldlarida Payg‘ambar alayhissalom zikr qilinsa, yig‘lab, rahmni keltirardilar. Men u kishidagi narsa va Payg‘ambar alayhissalomga nisbatan ehtiromlarini ko‘rgach u kishi haqlarida yozdim», deb aytdilar.

– Ibn Munkadir qorilarning sayyidi bo‘lganlar. U kishidan hadis haqida so‘ralganida yig‘iga tushardilar hatto hamrohlarini rahmi kelar edi.

– Ja'far ibn Muhammad ko‘p hazil qiluvchi tabassumli kishi edi. Lekni u kishining huzurida Payg‘ambar alayhissalom zikr qilinsa, sarg‘ayib ketardi.

– Abdurrohman ibn Qosim Payg‘ambar alayhissalomni zikr qilsa, u kishining rangiga qizarib, xuddi yuzidan qon oqayotganga o‘xshar edi. Rasululloh sollallohu alayhi vasallamning zikrlari haybatidan tili qurib, so‘zlolmay qolardi.

– Omir ibn Abdulloh ibn Zubayrning huzurida agar Payg‘ambar alayhissalom zikr qilinsa, yig‘layverganidan ko‘zlarida yosh qolmas edi.

– Imom Molik aytdilar. Zuhriyni ko‘rdim, u kishi odamlarning eng yoqimlisi va yaqini bo‘lishlariga qaramasdan agar Payg‘ambar alayhissalomni zikr qilinsa, u kishini tanib bo‘lmaydigan darajada o‘zgarib, hollari yomonlashib ketardilar.

– Safvon ibn Sulaym berilib ibodat qiladiganlardan edi. Agar Payg‘ambar alayhissalom zikr qilinsa, yig‘ini boshlar edi. U kishi yig‘layverganidan odamlar o‘rnidan turib, uni tark qilishar edi.

– Ibn Siyrin ko‘pincha kulimsirab yurar edi. Agar Payg‘ambar alayhissalom huzurida zikr qilinsa, tiz cho‘kar edi.

– Abdurrohman ibn Mahdiy huzurida agar Payg‘ambar alayhissalomning hadislari o‘qilsa, atrofdagilarni jim turishga buyurar va «Ovozlaringizni Payg‘ambarning ovozidan yuqori ko‘tarmanglar», deb aytar edi.