Amirlikda taniqli ishbilarmon bilan jurnalistlar uchrashishdi. Unga jurnalistlardan biri savol berdi:
-Hayotingizdagi qiziqarli voqealardan gapirib bersangiz.
Ishbilarmon dedi:
"Bir kuni kechasi yuragim siqildi. Toza havoda aylanishni hohladim. Mahallada aylanib yurib masjidning ochiq eshigiga ko‘zim tushdi. Ikki rakat namoz o‘qishimdan meni nima to‘sadi?! Ichkariga kir forig‘ bo‘lgach unga dedim:
-Bilishimcha boshingizga tashvish tushgan ko‘rinadi. Nima tashvishingiz bor?dim. Ichkarida bir kishiga ko‘zim tushdi. U qo‘llarini ochib Allohga duo qilib zorlanar edi. Bildimki, uning boshiga tashvish tushgan. U kishi duosidan

U qarzdor ekanini aytdi. Men undan qarzi qancha ekanligini so‘radim. Uning qarzi to‘rt ming ekan. Men cho‘ntagimdan to‘rt ming chiqarib unga berdim. U juda ham xursand bo‘ldi va menga tashakkurlar aytdi. So‘ngra men cho‘ntagimdan tashrif qog‘ozi chiqarib unga berib shunday dedim:
-Do‘stim! Bu yerda mening telefon raqamim, uy manzilim bor. Buni oling. Qachon biror bir narsaga ehtiyoj sezsangiz taraddudlanmasdan uyimga boravering yoki telefon qiling.
Bundan u xursand bo‘ladi deb o‘ylagan edim. Uning javobi meni hayron qoldirdi. U menga shunday dedi:
-Yo‘q ey birodirim! Alloh sizni yaxshilik ila mukofotlasin. Bu tashrif qog‘oziga ehtiyojim yo‘q. Qachon bir narsaga hojatim tushsa ikki rakat namoz o‘qib hojatimni Allohdan so‘rayman. Alloh mening hojatimni xuddi hozirgiday ravo qiladi!".