“Олтин силсила” туркумидан ҳадислар. НАМОЗ КИТОБИ.
٨ – كتاب الصلاة
8.НАМОЗ КИТОБИ
١-باب كَيْفَ فُرِضَتْ الصَّلَاةُ فِي الْإِسْرَاءِ
1-БОБ
ИСРО КЕЧАСИДА НАМОЗ ҚАНДАЙ ФАРЗ ҚИЛИНГАН?
وَقَالَ ابْنُ عَبَّاسٍ حَدَّثَنِي أَبُو سُفْيَانَ فِي حَدِيثِ هِرَقْلَ فَقَالَ يَأْمُرُنَا يَعْنِي النَّبِيَّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ بِالصَّلَاةِ وَالصِّدْقِ وَالْعَفَافِ
Ибн Аббос розияллоҳу анҳумо айтади: “Абу Суфён менга Ҳирақл ҳақида сўзлаб беришича, “У – Набий соллаллоҳу алайҳи васалламни назарда тутмоқда – бизни намозга, ростгўйликка ва иффатга буюрмоқда...” деган экан.
“Олтин силсила” туркумидан ҳадислар. ҒУСЛ КИТОБИ.
٥-كِتَاب الْغُسْلِ
ҒУСЛ КИТОБИ
باب الوضوء قبل الغسل
1-БОБ
ҒУСЛДАН ОЛДИН ТАҲОРАТ ҚИЛИШ ҲАҚИДА
“Олтин силсила” туркумидан ҳадислар. ТАҲОРАТ КИТОБИ.
٤-كتاب الوضوء
ТАҲОРАТ КИТОБИ
١-باب مَا جَاءَ فِي الْوُضُوءِ
وَقَوْلِ اللَّهِ تَعَالَى إِذَا قُمْتُمْ إِلَى الصَّلَاةِ فَاغْسِلُوا وُجُوهَكُمْ وَأَيْدِيَكُمْ إِلَى الْمَرَافِقِ وَامْسَحُوا بِرُءُوسِكُمْ وَأَرْجُلَكُمْ إِلَى الْكَعْبَيْنِ
“Олтин силсила” туркумидан ҳадислар. ИЛМ КИТОБИ
“Олтин силсила” туркумидан ҳадислар
٣- كِتابُ العِلمِ
- ИЛМ КИТОБИ
١- باب فضل العلم
1-БОБ.
ИЛМНИНГ ФАЗИЛАТИ ҲАҚИДА
وقول الله تعالى يَرْفَعِ الله الَّذِينَ آمَنُوا مِنكُمْ وَالَّذِينَ أُوتُوا العِلْمَ دَرَجَاتٍ وَالله بِمَا تَعْمَلُونَ خَبِيرٌ وقوله عز وجل رَّبِّ زِدْنِي عِلْمًا
.Аллоҳ таолонинг сўзи: “Аллоҳ сизлардан иймон келтирганларни, хусусан, илмга берилганларнинг даражаларини кўтарур. Аллоҳ нима қилаётганингиздан хабардордир (Мужодала сураси, 11-оят).
“Олтин силсила” туркумидан ҳадислар
٢-كتاب الإيمان
ИЙМОН КИТОБИ
بَابُ الإِيمَانِ وَقَوْلِ النَّبِيِّ صَلَّى اللَّهُ عَلَيْهِ وَسَلَّمَ: "بُنِيَ الإِسْلاَمُ عَلَى خَمْسٍ"
1-БОБ
ИЙМОН ВА НАБИЙ СОЛЛАЛЛОҲУ АЛАЙҲИ ВАСАЛЛАМНИНГ “ИСЛОМ БЕШ НАРСАГА БИНО ҚИЛИНГАНДИР” ДЕГАН СЎЗЛАРИ ҲАҚИДА
“Олтин силсила” туркумидаги ҳадислардан
“Олтин силсила” туркумидаги ҳадислардан
بِسْمِ اللَّـهِ الرَّحْمَـٰنِ الرَّحِيمِ
БИСМИЛЛАҲИР РОҲМАНИР РОҲИЙМ
١- كتاب بدء الوحي
1. ВАҲИЙНИНГ БОШЛАНИШИ КИТОБИ
قَالَ الشَّيْخُ الْإِمَامُ الْحَافِظُ أَبُو عَبْدِ اللَّهِ مُحَمَّدُ بْنُ إِسْمَاعِيلَ بْنِ إِبْرَاهِيمَ بْنِ الْمُغِيرَةِ الْبُخَارِيُّ رَحِمَهُ اللَّهُ تَعَالَى آمِينَ.
"Саҳобаларнинг фазли борасида юз оят" туркуми
Аллоҳ таоло Қуръони каримда саҳобаларнинг фазли борасида кўплаб оятлар нозил қилган. Уларни матонатларини, иймон қувватларини ва Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламга бўлган итоатлари ва нусратларини мақтаб оятлар нозил қилган. Аллоҳ таоло улардан рози эканлигини ва раҳматига олишлигини ваъда қилган.
Расулуллоҳ қайтарган уч амал
Бизга Муҳаммад ибн Салом ҳадис айтди. У: Бизга Жарир Абдулмалик ибн Умайрдан, у Муғира ибн Шуъба (р.а.)нинг котиби Варроддан хабар берди, – деди. Варрод айтди: “Мовия Муғийрага “Менга Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васалламдан эшитган нарсаларингдан ёзиб юбор”, деб хат ёзди. Варрод айтади: Бас, (Муғира) менга имло қилди (айтиб турди) ва мен қўлим билан ёздим: “Албатта, мен У зот (Расулуллоҳ соллаллоҳу алайҳи васаллам)ни кўп савол сўрашдан, молни зое қилишдан ва деди-дедидан қайтарганларини эшитдим”, – деди”.
Илм ўрганиб ўргатганнинг фазли
عن أبي موسى عن النبي — صلى الله عليه وسلم – قال :إن مثل ما بعثني الله به من الهدى والعلم كمثل غيث أصاب الأرض فكانت منها طائفة قبلت الماء فأنبتت الكلأ والعشب الكثير وكانت منها أجادب أمسكت الماء فنفع الله بها الناس فشربوا منها ورعوا وسقوا وأصاب طائفة منها أخرى إنما هي قيعان لا تمسك ماء ولا تنبت كلأ فذلك مثل من فقه في دين الله فنفعه ما نفعني الله به ونفع به فعلم وعلم ومثل من لم يرفع بذلك رأسا ولم يقبل هدى الله الذي أرسلت به.
Муҳаддисларни ўрганамиз
Давр машаққатларига қарамасдан ҳаётларини илм-маърифатга боғлаган, Пайғамбаримиз саллоллоҳу алайҳи васалламнинг айтган сўзларини тўғрилигича жамлаган, илм йўлида золимларга бўйин эгмаган, ўзларидан кейин бой меросларни қолдирган буюк муҳаддислар билан танишамиз. Уларнинг аввалгиси Имом ал-Бухорий
Ҳадислардан намуна
“Уч тоифа жаннат аҳлидир: Адолатга муваффақ бўлган подшоҳ; Қариндошлари ва мусулмон биродарларига раҳмли ҳамда қалби юмшоқ киши; Болалари кўп ва ўзи муҳтож бўлса-да тиланчилик қилмайдиган киши”. Имом муслим ривояти.
Ҳадислардан намуна
عن ابى هريرة رضى الله عنه عن النبى صلى الله عليه وسلم قال «سبعة يظلهم الله فى ظله يوم لاظل الا ظله : الامام العادل و شاب نشاء فى عبادة ربه, و رجل قلبه معلق فى المساجد, و رجلان تحابا فى الله اجتمعا عليه و تفرقا عليه و رجلطلبته ذات منصب و جمال فقال انى اخاف الله, و رجل تصدق اخفى حتى لاتعلم شماله ما تنفق يمينه و رجل ذكرالله خاليا فعاضت عيناه» (متفق عليه)
Беморликка бериладиган ажрлар
Абу Ҳурайра розияллоҳу анҳудан ривоят қилинади:
«Набий соллаллоҳу алайҳи ва саллам: «Мусулмонга қай бир мусибат: ҳорғинликми, беморликми, ташвишми, маҳзунликми, озорми, ғам-ғуссами, ҳаттоки тикан киришми етадиган бўлса, албатта, Аллоҳ улар ила унинг хатоларини (гуноҳларини) кафорат қилади», дедилар».
МАККА БИЛАН УНДАГИ БИНОНИНГ ФАЗИЛАТИ ҲАҚИДА
Аллоҳ таоло бу хусусда бундай дейдир: «Биз Каъбани одамлар учун ҳар йили тўпланадиган жой қилиб бердик ва унга тинчлик-омонлик бахш этдик, шундай экан, Иброҳим Мақомини ўзингизга намозгоҳ қилиб олинг! Биз Иброҳим ва Исмоилга «Уйимни (Байтуллоҳни) тавоф ва эътикоф этгувчилар учун ҳамда рукуъ ва сажда қилиш учун покиза қилинг!» деб топширдик. Иброҳим: «Ё раббий, бу юртни тинчлик-омонлик масканига айлантиргин, унинг Аллоҳга иймон келтирган, охират кунига ишонган аҳлига неъматингни бисёр қилгил!» – деб илтижо қилган эди. Аллоҳ таоло: «Ким кофир бўлса, кам неъмат бераман, сўнг уларни дўзах азобига мубтало қиламан», – деган. Охират қанчалик даҳшатлидир! Эсланг, Иброҳим ва Исмоил Каъбанинг пойдеворини қураётиб: «Ё раббимиз, ушбу биномизни қабул қилгин, ҳақиқатан сен ўзинг эшитгувчи, билгувчи зотдирсан! Ё раббимиз, бизни ўзингга бўйин эгган мусулмон банда қилгин, зурриётимизни ҳам мусулмон уммат қилгин, бизга ҳажда адо этмоғимиз лозим бўлган удумларни кўрсатгин (айтгин), бизнинг тавбаларимизни қабул этгин, ҳақиқатан сен ўзинг тавбамизни қабул қилгувчи меҳрибон зотдирсан!»-дейишган».
Олти киши ҳақида сўраб суриштирилмайди
عَنْ فضَالَةَ بْنِ عُبَيْدٍ، عَنْ النَّبِيِّ صَلَّى الله عَلَيه وسَلَّم، قَالَ: “ثَلاَثَةٌ لاَ يُسْأَلُ عَنْهُمْ: رَجُلٌ فَارَقَ الْجَمَاعَةَ، وَعَصَى إِمَامَهُ وَمَاتَ عَاصِيًا، فَلَا يُسْأَلُ عَنْهُ. وَأَمَةٌ أَوْ عَبْدُ أَبِقَ مِنْ سَيِّدِهِ. وَامْرَأَةٌ غَابَ زَوْجُهَا، وَكَفَاهَا مُؤْنَةَ الدُّنْيَا، فَتَبَرَّجَتْ وَتَمَرَّجَتْ بَعْدَهُ. وَثَلاَثَةٌ لاَ يُسْأَلُ عَنْهُمْ: رَجُلٌ نَازَعَ اللهَ رِدَاءَهُ، فَإِنَّ رِدَاءَهُ الْكِبْرِبَاءُ، وَإِزْارَهُ عِزُّهُ. وَرَجُلٌ شَكَّ فِى أَمْرِ اللهِ. وَالْقَنُوطُ مِنْ رَحْمَةِ اللهِ”
